Woźniki (1885)

Tytuł: Pierworys pomiaru dóbr Wośniki w gubernii Kaliskiej powiecie Sieradzkim położonych.

Rok: 1885

Język: Polski

Autor: Bronisław Bukowiński, geometra przysięgły klassy drugiej.

Toponimy: Folwark Wośniki, Karczma, Klin, Koło Wiatraka, Łęg, Młyn, Nad Szosą, Piekło, Rzeka Warta, Wiatrak, Wieś Wośniki, Za Karczmą, Za Ogrodem, Za Szosą.

Źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Księgi hipoteczne Sieradz, sygn. 839/778

Historyczne mapy regionu sieradzkiego:

Opis Jakuba Jurka.

Nazwa: Duplikat pierworys pomiaru dóbr Wośniki w gubernii Kaliskiej powiecie sieradzkim położonych

Data: 1885

Autor: Bronisław Bukowiński, geometra przysięgły II klasy

Skala: 1:5000

Zespół, sygnatura: Księgi i akta hipoteczne sądów w Sieradzu, sygn. 778

Opis: Prezentowany plan jest kopią pierworysu pomiaru dóbr Woźniki. Obszar Woźnik nie został przedstawiony w całości. Plan pokazuje obszar dworski, składający się z gruntów uprawnych oraz zespołu dworsko-folwarcznego, dwóch karczem, wiatraka i młyna (położonych poza głównym zespołem dworskim. Osią wyrysowanego terenu były dwie drogi – łącząca Sieradz ze Zduńską Wolą „szosa państwowa I klasy” oraz droga z Męki do Złoczewa. Na skrzyżowaniu tych dróg oznaczono teren karczmy („Karczma”), obejmujący trzy budynki. Jeden z nich to zapewne stojący do dziś murowany zajazd. W oddaleniu od karczmy, na granicy z Męką znajdował się wiatrak („Wiatrak”). Z kolei w przeciwnym kierunku od karczmy zlokalizowany był zespół dworski i folwarczny („Folwark Wośniki”). Rozplanowanie tego zespołu to jedna z największych wartości planu. Łatwo zidentyfikować dwór przed którym znajdowała się okrągła rabata. Dwór przylegał do parku lub sadu, a z drugiej strony otoczony był zabudowaniami gospodarczymi. Drugą karczmę oraz młyn oznaczono na odseparowanych od głównej przestrzeni fragmentach arkusza. Karczma znajdowała się na skrzyżowaniu jakichś dróg, młyn natomiast, posiadający dwa budynki, nad brzegiem rzeki Warty.

Tereny uprawne [?] oznaczono czerwonym kolorem, natomiast tereny podmokłe [?] błękitnym. Plan zawiera również szereg toponimów: „Nad szosą”, „Piekło”, „Łęg”, „Za ogrodem”, „Koło wiatraka”, „Za karczmą”, „Za szosą”, „Klin”. Odrysowane tereny przecinała główna odnoga Warty. Plan jest tym cenniejszy, że ukazuje też po zachodniej stronie rzeki liczne, wydłużone lub okrągłe starorzecza. Widoczne są również dwa mosty – duży na Warcie oraz mniejszy na prawdopodobnym starorzeczu. Odrysowany obszar dóbr Woźniki graniczył z resztą wsi, m. in. pastwiskiem włościan, otoczonym od północy rzeką, z terenem miasta Sieradz, Monicami oraz Męką.

Plan zawiera oznaczenia pomiarowe narysowane kolorem czerwonym (numery porządkowe[?]) oraz czarnym (powierzchnia [?]). Pomiary zebrane są także w tabeli pt. „Zebranie powierzchni kwadratów”. Widoczne są także uczynione ołówkiem dopiski informujące o rodzaju upraw. Poza obszarem planu zapisano obliczenia dotyczące odłączenia części gruntów dworskich. Zapisano m.in., że powierzchnia dóbr się zwiększyła o ponad 1 morgę wskutek meandrowania rzeki i zmiany przebiegu granicy z Sieradzem. Nie wiadomo z którego roku pochodzą te notatki.

Plan pochodzi ze zbiorów Archiwum Państwowego w Łodzi - Oddział w Sieradzu.

Zarzecze Ligota (1904)

Tytuł: Plan części odsprzedanej z udziałem Banku Włościańskiego z dóbr Ligota (przekreślone wpisane Zarzecze) w Guberni Kaliskiej Powiecie Sieradzkim położonych.

Rok: 1904

Język: Polski

Autor: Włodzimierz Dymitrowicz, geometra przysięgły klasy drugiej.

Toponimy: Kol. Krempica, Kol. Zarzecze, Rzeka Warta

Źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Zbiór kartograficzny, sygn. 736/233

Historyczne mapy regionu sieradzkiego:

Opis Jakuba Jurka.

Nazwa: Plan części odsprzedanej z udziałem Banku Włościańskiego z dóbr Ligota

Data: 1904 r.

Autor: Włodzimierz Dymitrowicz, geometra II klasy

Skala: 1:4200

Zespół, sygnatura: Zbiór kartograficzny, sygn. 233

Opis: Plan ukazuje fragment majątku ziemskiego Ligota, należącego w tym okresie do Garszyńskich. Na planie widoczne są cztery kategorie gruntów: orne, łąki, pastwiska i zarośla, a także zabudowania, drogi i rowy. Odrysowany teren składał się z dwóch części: na jednej z nich, o pow. ok. 39 ha, dopisano ołówkiem „kolonia Krempica”, a na drugiej o pow. ok. 73 ha „kolonia Zarzecze”. Były to dwie kolonie założone ok. 1904 r., z których grunta odsprzedano chłopom-kolonistom.

Odrysowane grunty sąsiadowały z: wsią Ligota, dobrami Ligota, wsią Prażmów, dobrami Prażmów i kolonią Wólka Będkowska (kol. Krempica) oraz dobrami Ligota, kolonią Antonin, dobrami Korzeń, wsią Korzeń i wsią Ligota (kol. Zarzecze).

Plan pochodzi ze zbiorów Archiwum Państwowego w Łodzi - Oddział w Sieradzu.

Niechmirów lit. A (1937)

Tytuł: Plan gruntów majątku prywatnego Niechmierów lit. A w gminie Majaczewice powiecie sieradzkim województwie łódzkiem położonego wyłączonych na mocy art. 4 ustawy o wykonaniu reformy rolnej z dnia 28 grudnia 1925 roku

Rok: 1937

Język: Polski

Autor: Franciszek Sułkowski, mierniczy przysięgły.

Toponimy: -

Źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Zbiór kartograficzny, sygn. 736/219

Historyczne mapy regionu sieradzkiego:

Opis Jakuba Jurka.

Nazwa: Plan gruntów majątku prywatnego Niechmirów lit. A w gminie Majaczewice, powiecie sieradzkim, województwie łódzkim położonego

Data: 1937 r.

Autor: Franciszek Sułkowski, mierniczy przysięgły

Skala: 1:5000

Zespół, sygnatura: Zbiór kartograficzny, sygn. 219

Nakładka: http://sparkdesign.pl/wp-content/gismaps_maps/niechmirow/index.html (dopasowanie planu tylko do Działu I)

Opis: Plan przedstawia fragment gruntów majątku Niechmirów A, które zostały wyłączone na mocy art. 4 ustawy o wykonaniu reformy rolnej z 29 XII 1925. Reforma ta polegała na umożliwieniu chłopom nabywania ziemi biorąc kredyt u państwa, a właścicielom parcelowanych majątków na jej sprzedaż po cenach rynkowych. Parcelacji podlegać miały majątki o powierzchni powyżej 180 ha, jednak spod przymusu były wyłączone niektóre obszary, między innymi te z zabudowaniami. Z planem takich obszarów mamy właśnie do czynienia.

Na planie widocznych jest sześć działów ziemi o łącznej powierzchni ponad 312 ha, co podsumowuje tabela. Wśród nich kolorami opisano dziewięć kategorii obiektów: place i zabudowania, grunty orne, łąki, pastwiska, lasy, parki i ogrody, doły, wody oraz drogi i rowy. Największy dział obejmował zespół dworski i przyległe mu grunty orne. Dokładnie widoczne jest rozplanowanie majątku, w tym budynki gospodarcze, dwór, oficyna dworska (wciąż istnieje, choć jest w opłakanym stanie, https://www.facebook.com/jedziemywsieradzkie/photos/rpp.1549419325365413/1550063398634339/?type=3&theater), kaplica dworska, stawy i park.

Przedstawione części majątku sąsiadowały z: Dział I – gruntem wsi Kamionka, kolonii Kamionka, majątku Niechmirów A i kolonii Niechmirów, Dział II – z gruntami kolonii Waszkowskie, majątku Niechmirów A i kolonii Niechmirów, Dział III – z gruntami wsi Niechmirów, Dział IV – z gruntami wsi Niechmirów, majątku Wolnica Niechmirowska, majątku Stolec i wsi Biesiec, Dział V – z gruntami majątku Rychłocice, Dział VI – z gruntami wsi Niechmirów i wsi Wolnica Niechmirowska.

Plan pochodzi ze zbiorów Archiwum Państwowego w Łodzi – Oddziału w Sieradzu.

Niechmirów (1879)

Tytuł: Plan gruntów należących do Dóbr Niechmierów w Gubernii Kaliskiej Powiecie Sieradzkim położonych pozostających w używalności młynarza Michała Pilarskiego.

Rok: 1879

Język: Polski, adnotacje rosyjskie

Autor: Władysław Muszyński, (pr. mier).

Toponimy: Calwka, Kuznica, Ług, Światłowizna

Źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Zbiór kartograficzny, sygn. 736/220

Podłężyce (1882)

Tytuł: Pierworys pomiaru dóbr Podłężyce w Powiecie Sieradzkim Gubernii Kaliskiej położonych.

Rok: 1882

Język: Polski

Autor: Wacław Konopacki, Jeometra klassy pierwszej.

Toponimy: Duże Błonie, Folwark Chałupki, Kały, Karczmarskie, Komornicze, Miedze, Nastarejrzece, Okrąglica, Pasz...*, Pod Kisielą, Prącie, Przypusta, Rudunek, Rzeka Warta, Szeroka Patoka, Wąska Patoka, Wielka Łąka,

Źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Zbiór kartograficzny, sygn. 736/369

*część mapy zniszczona w tym miejscu


Historyczne mapy regionu sieradzkiego:

Opis Jakuba Jurka.

Nazwa: Pierworys pomiaru dóbr Podłężyce w Powiecie Sieradzkim Gubernii Kaliskiej położonych

Data: 1882

Autor: Wacław Konopacki, jeometra klasy 1; pod kierunkiem Józefa Albina Pełzuckiego, jeometry klasy 2.

Skala: 1:5000

Zespół, sygnatura: Zbiór kartograficzny, sygn. 369

Opis: Prezentowany plan dóbr Podłężyce jest tylko fragmentem wieloarkuszowego planu całej majętności, niestety jednak zachował się tylko jeden z nich. Obejmuje on swoim zasięgiem nadrzeczną część dóbr wraz z folwarkiem Chałupki, należące wówczas do Edmunda Stawiskiego. Plan wykonano w skali 1:5000 wg późniejszych adnotacji, bo sama podziałka nie zachowała się (widoczne jest wycięciu u dołu, gdzie mogła się znajdować, lub była umieszczona na innym arkuszu). Plan jest kolorowy, brakuje jednak wyjaśniającej je legendy. Widoczne są pola czerwone, błękitne, seledynowe, niebieskie oraz szaro-niebieska tekstura. Wyjaśnienie zastosowanych symboli literowych wyjaśnia rejestr pomiarowy Bukowińskiego z 1893 r. (ale odnoszący się do pierworysu z 1882 r.). Literami A oznaczono grunty Folwarku Podłężyce, literami B grunty Folwarku Chałupki, literami C Osadę Karczmarską, literami D grunty służby dworskiej i literami E grunty osady młynarskiej. Na zachowanym arkuszu widać głównie obszary oznaczone literami B, a także w mniejszej ilości A i C. Oprócz tych oznaczeń, widoczne są również pary cyfr rzymskich i liter (np. IIIc, IVb) oraz liczby oznaczające prawdopodobnie powierzchnię. Istotnym elementem planu są toponimy: Wielka łąka, Wązka patoka, Szeroka patoka, Na starej rzece, Przypusta, Okrąglica, Prącie, Kąty, duże błonie, Komornicze, Karczmarskie, Rudunek [?], Pod kisielą, Miedze, Pasz...c [?]. Unikalną wartość ma wizerunek przebiegu rzeki Warty oraz umiejscowienie starorzeczy, a także umiejscowienie folwarku, dziś już nie istniejącego. Jego cztery budowle oznaczone są czerwonymi prostokątami.

Obrysowany obszar graniczył z gruntem włościan kolonii Chojne, włościan wsi Piaski, łąką włościan wsi Rzechty (Rzychty), gruntami folwarku Wiechucice oraz włościan wsi Woźniki (Wośniki).

Chałupki zostały odłączone od dóbr Podłężyce w 1893 r.

Plan pochodzi ze zbiorów Archiwum Państwowego w Łodzi - Oddział w Sieradzu.

Charłupia Wielka (1882)

Tytuł: Plan dóbr Charłupia Wielka w Gubernii Kaliskiej Powiecie Sieradzkim położonych.

Rok: 1882

Język: Polski

Autor: Ottomar Wolle, starszy Jeometra Rządowy przysięgły klassy drugiej.

Toponimy: Chmielnik, Fol: Charłupia, Karczma, Kopiec, Korzenica, Ku Rakowicom, Łysa Góra, Młynarskie, Myja, Tarnia, Wygoda, Za Gorzelnią, Zapłocie.

Źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Zbiór kartograficzny, sygn. 736/526

Historyczne mapy regionu sieradzkiego:

Opis Jakuba Jurka.

Nazwa: Plan dóbr Charłupia Wielka w Gubernii Kaliskiej Powiecie Sieradzkim położonych

Data: 1882

Autor: Ottomar Wolle, starszy jeometra rządowy przysięgły klasy II

Skala: 1:5000

Zespół, sygnatura: Zbiór kartograficzny, sygn. 526

Opis: Plan dóbr Charłupia Wielka (...) jest oryginałem sporządzonym w 1882 r. przez geometrę Ottomara Wolle. Przedstawia dworską część Charłupii Wielkiej. Plan, pozbawiony legendy, jest barwny. Do oznaczenia najprawdopodobniej klasyfikacji gruntów użyto kolorów różowego, błękitnego, zielonego, szarego i niebieskiego, a także dwóch rodzajów sygnaturki, oznaczającej zapewne teren podmokły i zarośla. Grunt, zapewne orny, podzielony został na sektory oznaczone A1-A94, odnoszącymi się do nieznanego rejestru pomiarowego. Dodatkowe adnotacje naniesiono w 1883 r. (zgodne ze starszym, nieznanym planem pomiarowym z 1872 r., autor nieczytelny) oraz w 1884 r. (tabela z areałem gruntów, sporządzone przy oderwaniu części gruntów dworskich dla włościan, autorem był Kazimierz Podziewicz). Oznaczone zostały liczne toponimy: Łysa góra, Korzenica, Zapłocie, Myja, Tarnia, Młynarskie, Za gorzelnią, Chmielnik, Kopiec, Wygoda, ku Rakowicom. Oznaczony został także Folwark Charłupia Wielka, gdzie rozpoznać można budynki folwarczne oraz zespół dworski. Zabudowania oznaczono też na Wygodzie (stał tam prawdopodobnie młyn) oraz na skrzyżowaniu dróg z kościoła i do Rakowic, gdzie stała karczma dworska. W pobliżu toponimu Myja (tak nazywał się też istniejący tam młyn, którego zabudowania zaznaczono) istniał duży staw.

Obrysowany teren dóbr sąsiadował ze wsią Charłupia Wielka, dobrami[?] Rakowice, wsią Kłocko, dobrami Izabela, wsią Drzązny i dobrami Józefów.

Plan pochodzi ze zbiorów Archiwum Państwowego w Łodzi - Oddział w Sieradzu.

Tyczyn (1926)

Tytuł: Plan gruntów rozparcelowanego majątku państwowego Tyczyn w gminie Majaczewice powiecie Sieradzkim województwie Łódzkiem położonego

Rok: 1926

Język: Polski 

Autor: Mirosław Wieczorek, starszy pomocnik geometry.

Toponimy: Glinianki, Rzeka Warta

Źródło: Archiwum Państwowe w Łodzi oddział w Sieradzu. Zbiór kartograficzny, sygn. 736/230

Historyczne mapy regionu sieradzkiego:

Opis Jakuba Jurka.Nazwa: Plan gruntów w rozparcelowanego majątku państwowego Tyczyn

Data: 1926 r.

Autor: Mirosław Wieczorek, starszy pomocnik geometry Okręgowego Urzędu Ziemskiego w Piotrkowie (Aleksandra Kuczyńskiego)

Skala: 1:5000 miary metrycznej

Zespół, sygnatura: Zbiór kartograficzny, sygn. 230

Opis: Przedstawiony plan pomiarowy majątku Tyczyn został sporządzony w 1926 r. na podstawie pomiaru dokonanego w 1919 r. przez Aleksandra Kuczyńskiego. Obejmuje on rozparcelowany grunt dóbr Tyczyn, które już od połowy XIX w. należały do Skarbu Państwa. Uwidoczniono na nim następujące kategorie gruntów: rola, drogi i rowy, łąki, wody i wąwozy, pastwiska czyste/zarosłe, ogrody owocowe. Teren obejmował wg pomiaru 305 ha i 9947 metrów kwadratowych, co ujęto w tabeli. Na planie widoczne jest m. in. starorzecze Warty i fragment jej ówczesnego przebiegu.

Przedstawiony obszar sąsiadował z gruntami włościan wsi Tyczyn, Ligota, Redzeń Pierwszy, Bobrowniki, leśnictwa Tyczyn-Woźniki, lasami tegoż leśnictwa, gliniankami włościan wsi Tyczyn oraz rzeką Wartą.

Plan pochodzi ze zbiorów Archiwum Państwowego w Łodzi – Oddziału w Sieradzu.

Wiechucice (1922)

Tytuł: Szkic pierworysu do projektu podziału wspólnych pastwisk we wsi Wiechucice w Starostwie Sieradzkiem położonej

Rok: 1922

Język: Polski

Autor: Włodzimierz Dymitrowicz, geometra przysięgły.

Toponimy: Błonie, Kąpie.

Źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Zbiór kartograficzny, sygn. 736/120

Historyczne mapy regionu sieradzkiego:

Opis Jakuba Jurka.

Nazwa: Szkic pierworysu do projektu podziału wspólnych pastwisk we wsi Wiechucice w Starostwie Sieradzkiem położonej

Data: 1922 r.

Skala: 1:2500 [miara metryczna]

Autor: Włodzimierz Dymitrowicz, geometra przysiegły

Nakładka: http://sparkdesign.pl/wp-content/gismaps_maps/wiechucice/index.html

Zespół, sygnatura: Zbiór kartograficzny, sygn. 120.

Opis: Prezentowany plan podziału pastwisk na terenie dóbr Wiechucice został wykonany w 1922 r. przez Włodzimierza Dymitrowicza. Geometra odrysował dwa obszary ziemi, nazywane Błonie oraz Kąpie. Prawdopodobnie cały teren był zajęty przez łąki, które rozdzielono między mieszkańców wsi. Błonie sąsiadowało wtedy z gruntami kolonii Wiechutki, kolonii Zalesie, włościan wsi Wiechucice i włościan wsi Chojne, a Kąpie z gruntami kolonii Zalesie oraz włościan wsi Wiechucice. Tereny te zajmowały 47 ha i 1150 metrów kw. powierzchni. Plan zawiera dwie tabele podsumowujące powierzchnię oraz kąty i współrzędne pomiarowe.

Plan pochodzi ze zbiorów Archiwum Państwowego w Łodzi - Oddział w Sieradzu.

Bogumiłów (1928)

Tytuł: Plan rozparcelowanego majątku prywatnego Bogumiłów w gminie Bogumiłów, pow. Sieradzkim, województwie Łódzkiem położonego

Rok: 1928

Język: Polski

Autor: Jerzy Hennig, mierniczy przysięgły. 

Toponimy: Rzeka Żeglinka

Źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Zbiór kartograficzny, sygn. 736/99

Historyczne mapy regionu sieradzkiego:

Opis Jakuba Jurka.Nazwa: Plan rozparcelowanego majątku prywatnego Bogumiłów w gminie Bogumiłów, pow. Sieradzkim, województwie Łódzkiem położonego

Data: 1928 r.

Autor: Jerzy Hennig, mierniczy przysięgły

Skala: 1:5000 (miara metryczna)

Nakładka: http://sparkdesign.pl/wp-content/gismaps_maps/bogumilow/index.html

Zespół, sygnatura: Zbiór kartograficzny, sygn. 99

Opis: Przedstawiony tu plan to parcelacyjna mapa dóbr Bogumiłów, a raczej jego części w 1928 r. jeszcze nie rozdzielonej między kolonistów. Obszar leżał w dwóch miejscach, zwanych Działami I i II. Miały one kolejno 75 ha 5449 m kw. i 17 ha 1665 m kw., razem 92 ha 7114 m kw. Legenda zawiera grunta orne, łąki, pastwiska, zagaj sosnowy, zagaj mieszany, piaski, wody, zarośla, podwórza i zabudowania, drogi, rowy i groble oraz ogrody owocowe. Działki zostały przedstawione z opisaniem ich powierzchni i numeru. Ołówkiem dopisano imiona i nazwiska kolonistów, którym przeznaczono poszczególne działki.

Na uwagę zasługują niezbyt liczne budynki folwarczne przedstawione na planie, a także rozległy system stawów.

Dział I sąsiadował z gruntami: włościan wsi Bogumiłów oraz rozparcelowanego majątku Bogumiłów. Dział II sąsiadował z grutami: rozparcelowanego majątku Bogumiłów, włościan wsi Monice, kolonii Bogumiłów oraz włościan wsi Bogumiłów.

Plan pochodzi ze zbiorów Archiwum Państwowego w Łodzi - Oddział w Sieradzu.

Wojsławice (bez daty)

Tytuł: Plan Dóbr Wojsławice

Rok: bez daty

Język: Polski

Autor: -

Toponimy: Glinianki, Klonowek, Pod Wilczym Dołem, Wieś Wojsławice, Zapusta

Źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Zbiór kartograficzny, sygn. 736/507

Wola Łobudzka (1878)

Tytuł: Plan pomiaru dóbr Wola Łobudzka, gmina Krokocice w Gubernii Kaliskiej Powiecie Sieradzkim położonych

Rok: 1878

Język: Polski

Autor: Ottomar Wolle, Starszy Jeometra Rządowy przysięgły klassy drugiej.

Toponimy: Cegielnia, Dembina, Folwark Wola Łobudzka, Wieś

Źródło: AP w Łodzi oddział w Sieradzu. Zbiór kartograficzny, sygn. 736/365

Socha (1917)

Tytuł: Odrys pomiaru rozparcelowanych dóbr Socha w Gubernii Kaliskiej Powiecie Turekskim położonych.

Rok: 1917

Język: Polski

Autor: Jerzy Hennig, geometra przysięgły.

Toponimy: Dębina, Dzięcioły, Folwark Socha, Fortepian, Lipie, Wiatrak, Wieś Socha

Źródło: AP w Poznaniu. Plany gruntowe i rejestry pomiarowe Kaliskiego Urzędu Gubernialnego do spraw włościańskich, KST 2675.

Tomisławice Socha (1884)

Tytuł: Plan nowo okopcowanej granicy dóbr Tomisławice od gruntów nabytych przez właścicielkę tych dóbr Antoninę Przedpełską z dóbr Socha, w Gubernij Kaliskiej, Powiecie Turekskim

Rok: 1884

Język: Polski

Autor: Ottomar Wolle, jeometra przysięgły klassy drugiej.

Toponimy: -

Źródło: AP w Poznaniu. Plany gruntowe i rejestry pomiarowe Kaliskiego Urzędu Gubernialnego do spraw włościańskich, KST 2708.

Tomisławice Mikołajewice (1893)

Tytuł: Plan Nowo wyprowadzonej granicy między dobrami Tomisławice i dobrami Mikołajewice w Guberni Kaliskiej Powiecie Turekskim położonych.

Rok: 1893

Język: Polski

Autor: Kazimierz Podziemski, geometra przysięgły.

Toponimy: -

Źródło: AP w Poznaniu. Plany gruntowe i rejestry pomiarowe Kaliskiego Urzędu Gubernialnego do spraw włościańskich, KST 2707.

Ś

Ściegienna vel Rakowa, droga na Paprotni i Zduńskiej Woli. (1811)

 

Ścięgna = ścieżka, ścierń, pastwisko.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Ścięgna, las na Lasku. Sciegna (1873)

Ścięgna, las na Piaskach. (koło Belenia). III Ścięgna okręg leśny (1825), Okręg IV Sciegna (1845)

Ścięgna, łąka na Siemkowicach pow. wieluński (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Ścięgna, miejsce w Szadku.

Ścięgna, pole w Szadku. (Akta Notariusza Józefa Dydyńskiego z Szadku, 1809-10 akt nr. 55, 1813-14 akt nr. 751 (w Ścięgnach), 1815-16 akt nr. 889 (w Ścięgnach), 910 (w Ścięgnach), 1816 akt nr. 1165)

Ścięgna, miejsce w Szadku. (Akta notariusza Celestyna Stokowskiego w Szadku, tu ogród i wiatrak, 1851 akt nr. 375, 1853 akt nr. 98)   

Ścięgna, miejsce w Szadku, tu ogród. (Akta Notariusza Jana Kobyłeckiego z Szadku, 1820a akt nr. 152, 1822b akt nr. 249 (droga Ścięgna), 1833 akt nr. 36 (na Ścięgnach)) 

Ścięgna, miejsce w Szadku. (Akta Notariusza Kajetana Szczawińskiego z Szadku, 1835 akt nr. 46 i 47 (ogród w Ścięgnach), 1844 akt nr. 82 (Sciegna),420 (ogród w Sciegnach), 1846-47 akt nr. 57 (Ściegna, 1847 r.))

Ścięgna, miejsce w Szadku, tu wiatrak. (Akta notariusza Franciszka Miłkowskiego w Szadku, 1854 akt nr. 89,90) 

Ścięgna, miejsce w Szadku, tu wzm. wiatrak. (Akta notariusza Jana Trąbskiego w Szadku, 1854 akt. nr. 171,175)     

Ścięgna, miejsce w Szadku. (Akta Notariusza Józefa Sikorskiego z Szadku, 1872-73 akt nr. 213 (Sciegna), 314 (Sciegna), 1874 akt nr. 271 (Sciegna))

Ścięgna, pole na Chojnem. Scięgna (1857)

Ścięgna, pole na płd. od wsi Lisowice w Ekonomii Mierzyce. Sciegna (1848)

Ścięgna, pole na Sokołowie. Sciegna (k. 1858/o. 1848)

Ścięgna, pole w Wielkiej Wsi koło Burzenina. (Akta Notariusza Antoniego Pstrokońskiego z Sieradza, 1815 akt nr. 176)

Ścięgna, rz. w zlewie Warty między Pięczniewem, Lubolą i Brodnią (SSir. X. f. 598 r. 1638 ripa riuuli d. Sciegna ...ripa alterius riuuli d. lazda). (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Ścięgna, wygon w dobrach Maciszewice, a potem w dobrach Adamki. (Akta notariusza Andrzeja Szelązka w Warcie, 1858, akt nr. 181)

Ślepa Dąbrówka, łąka i pole na Strobinie pow. wieluński (1861). (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Ślepa Dróżka, miejsce na Zapuście Wielkiej. (Akta notariusza Józefata Chmielińskiego w Sieradzu, 1853 akt nr. 32)

Ślepa vel Stara, droga na Zapuście Wielkiej. (Akta notariusza Jana Sulkowskiego w Sieradzu, 1857 akt nr. 84)

 

Ślepa Niwa, las w Ekonomii Mierzyce. II Ślepa Niwa (1842),

Ślepota, pastwisko(?) na Monicach. (1903)

Ślękowizna, miej­sce na Siemkowicach. Nazw. Ślęk, KDM IV. 334 r. 1439 Slank, Ślęg, TC (Nacl.) VII. r. 1467 n. Petr. Szlφg de Radzycz. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Śliwa, obecnie część wsi Gaszyn w gminie Wieluń. (1847) 

Śliwa, os. wśród błot Topielec par. i pow. Wieluń. SW1. VII. f. 347 r. 1756 mol. Sliwa Gaszynense. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Śliwa, staw i pustkowie w dobrach Gaszyn. (Akta Notariusza Antoniego Kowalskiego w Wieluniu, 1833a, akt nr. 31, 1841b akt nr. 130-179, 1844a akt nr. 75)

Śliwki, pole niegdyś pod Stolcem Kośc. LBŁ str. 425 ok. r. 1520 in alio vero campo d. Slywky. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Śliwkowizna, budynek w Szadku. (Akta Notariusza Kajetana Szczawińskiego z Szadku, 1837b akt nr. 545, 1838a akt nr. 27, 1840a akt nr. 89 (plac po zabranej gorzelni Szliwkowizna))

Śmiecheń, wieś w gminie Biała. (1901)

Śmiechów, folwark par. Naramnice pow. wieluński. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Śmiechna, łąka na Zapolu.(Rejestr Pomiarowy dóbr Zapole w Gubernii Kaliskiej, Powiecie Sieradzkim położonych (1874), autor: Seweryn Kozłowski, jeometra przysięgły kl. II (przepisał z rysunków ogólnych dóbr Nowa Wieś geometry Klemensa Raczyńskiego z 1849 roku sprawdzonych w 1872 roku przez jeometrę przysięgłego Józefa Albina Pełzuckiego).AP Sieradz, KH Zapole 839/1799)

 

Śmiechowa Góra, pole na Monicach. (1830)

Śmiechowisko, rola na Świątkowicach pow. wieluński (1877).(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Śmiechów, obecnie część wsi Dzierzązna w gminie Poddębice. (1921)

Święchów, dziś Śmiechów, wieś par. Niewiesz pow. turecki. TSir. I. f. 62 v. r. 1394 Nic. de Szwochowo, TSz, I. f. 12 r. 1417 Nic. de Swachowo, i. 87 Swechowo, f. 102 r. 1419 Nic. de Swechowo, ULVG str. 234 r. 1512 Swąchowo, WMS II. 1065 r. 1497 Stan. de Swiachow d. Starbart ...Cath. de S. filia ol. Thabor, LBŁ str. 354 ok. r. 1520 Swyanchow, str. 398 Smyachowo, źDW II. 245 r. 1552 Swięchów, (działek) Seraphyn., SSir. X. f. 403 v. r. 1635 Smiechow. Im. Święch — Świętosław. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Śmierna, miejsce na Dominikowicach. (Mapy w archiwum Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie). (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Śmietanka, pole pomiędzy Dzietrznikami a Pątnowem. Pole na Grębieniu. (1832), (1842), (1842), (1843)

 

Śniadki, las na Kamostku. (1874)

Śniadówka, pole na Piaskach (Zapolickich). Sniadowki (1845), (1860)

 

Śniatki, miejsce na Luciejowie i Żaglinach. Sniatki (1821), 

Śniatki, obręb pierwszy na Sędziejowicach. (Akta Notariusza Kajetana Szczawińskiego z Szadku, 1845 akt nr. 296 (Sniatki))

Śniatki, las w dobrach Sędziejowice. (Akta notariusza Celestyna Stokowskiego w Szadku, 1851 akt nr. 179 (Okręg I Śniatki))  Por. Śniadki.

Śniedza, woda na Strobinie pow. wieluń­ski. Na mapie z r. 1861. Nazwana pewnie od rdzy zielonej t. j. śniedzi.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Śniówki, miejsce na Luciejowie i Żaglinach. Sniówki (1821), 

 

Średnie, rola w Burzeninie (*czy raczej Weśrednie?, taka nazwa jest odnotowana w innych źródłach). (Akta notariusza Józefata Chmielińskiego w Sieradzu, 1845 akt nr. 352)  

 

Średnie Działy, miejsce w Ekonomii Mierzyce. (1842),

Średnie Działy, pole na Brodni (Buczkowskiej). Srednie Działy (1882), (1882)

 
Średnie Pole, pole na Starcach. (1901)

 

Średnie Pole, pole na Wierzbowej Woźnickiej. (1878)

 

Światlizna, łąka na Dąbrówce Kobylańskiej. (1834)

Światlizna, łąka na Dąbrówkach Kobylańskich. (Akta Notariusza Antoniego Pstrokońskiego z Sieradza, 1834 akt nr. 241) 

 

Światłowizna, łąka w Wieluniu. (Akta Notariusza Franciszka Lisieckiego z Wielunia, 1817b akt nr. 188, 1823 akt nr. 145 (rola))

Światłowizna, obecnie część wsi Niechmirów w gminie Burzenin. (1879), (1882), (1882), (1882), (1911)

Światłowizna, os. nad Oleśnicą par. Stolec pow. sieradz­ki. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Światły Ług, pastw. na Rychłocicach pow. wieluński (1885). (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Światowizna, rola w Wieluniu. (Akta Notariusza Antoniego Kowalskiego w Wieluniu, 1844a akt nr. 46)

 

Światowskie, miejsce w Złoczewie. (Akta notariusza Jana Sulkowskiego w Sieradzu, tu rola, 1864 akt nr. 126 (Swiatowskie))

Świdna, struga między Łaszewem i Bieńcem. (Akta Notariusza Antoniego Kowalskiego w Wieluniu, 1842b akt nr. 146)

Świątki, wieś w gminie Klonowa. Pustkowie Swiętki (1830), Wieś i pole (1842), (1898), (1898), (1898), (1899), (bez daty)

Świątki (Świętki), pustkowie par. Klonowa pow. sieradzki. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świątkowice, wieś w gminie Lututów.

Świątkowice, wieś par. Lututów pow. wieluński. KDW nr. 1354 r. 1357 Svanthcoviczy, pos. arcyb. gnieźn., LBŁ II. 157 (dopisek) r. 1406 kaplica pod wezwaniem św. Jana Chrzcic., WMS IV. 2 nr. 16597 r. 1532 Ambros. Wyerusch de Swyanthkowicze et Walknowy, źDW II. 301 r. 1552 par. Swietkowicze ...Anny Kłomickiej. Nazw. Świątek, częściej Świętek. Ob. KBP Świątkowo. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świątkowizna, osada parafia Wojków pow. ka­liski. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Świba, rzeczka przepływająca przez Pątnów i Pątnówek. Swiba (bez daty) 

 

Świdzienice, pertynencja Młodawina Wygiełzowa. (Akta Notariusza Józefa Dydyńskiego z Szadku, 1817 akt nr. 1362 (Swidzienice)) 

Świerc, przysiółek wsi w gminie Dalików.

Świercz, przysiółek pod Fułkami par. Kałów pow. łęczycki. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Świercz, las na Wilczycy. Swiercz (1834)

Świercz, las na Fułkach. (Akta notariusza Józefa Stokowskiego w Zgierzu, 154 akt nr. 9929) 

 

Świercz, las w dobrach Oleśnica. (Akta notariusza Józefa Stokowskiego w Zgierzu, 68 akt nr. 3457)   

Świercze, miejsce na Rudlicach pow. wieluński.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świercz, las na Rudlicach.(Toponim wymieniony w dziale III księgi hipotecznej. AP Sieradz, KH Rudlice 824/318) 

Świercze vel Piaski, dawniej wieś w obecnej gminie Lututów. (1804)

Świercze a. Piaski, osada parafia Lututów, miejsce na Rudlicach pow. wieluński.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Świerczki, miejsce na Chrząstawie. (1832) 

Świerczów, wieś w gminie Widawa.(1912), (1918)

Świerczów, wieś par. Widawa pow. łaski. CSir. I., II. f. 21 v. r. 1406 Petr. de Szwerczow, TPetr. II. f. 13 v. r. 1411 Petr. et Robak de Swirczow, ŁZH nr. 45 r. 1417 Peregrin. de Swirczowo h. Frankenberg, PZH nr. 92 r. 1445 n. Nic. de Swyrzczow h. Grzymała, WMS II. 797 r. 1497 Iac. Szwierczowsky. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Świerczyn, pole na Barczewie. (Rejestr Pomiarowy dóbr Barczew w Województwie Kaliskim, Obwodzie i Powiecie Sieradzkim położonych (1836), autor: Wojciech Olęndzki, ziemiomierca, AP Sieradz, KH Barczew 839/911)  

Świerczyna, las na Klonowej. Swierczynie pole na płd. od osady Buchowskie (Bukowskie?) (1842), Łąka (1883), Łąka (1876), Swierczyna (bez daty)

Świerczyna, las na Brzeźniu. (1902)

 

Świerczyna, łąka na Dąbrowie Rusieckiej. (1883)

Świer­czyna, miejsce na Dąbrowie Ru­sieckiej. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świer­czyna, miejsce na Dębołęce pow. sieradzki.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świer­czyna, miejsce na Siemkowicach pow. wieluński.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świer­czyna, miejsce na Woli Krokockiej. Sierczyna, las na Woli Krokockiej. (1873), Swierczyna (1912), przestrzeń leśna, IV Okręg Swierczyny (1917)

Świerczyna, miejsce na Woli Krokockiej.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świerczyna, zarośla na Woli Wężykowej. (1895)

Świer­czyna, miejsce na Woli Wężykowej.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Świerczynowe, miejsce na Sieńcu i Starzenicach. (1832) 

Świergiel, część wsi Sadokrzyce w gminie Wróblew. (1900), (1933),

Świerki, dawniej osada w obecnej gminie Klonowa. Swirk (1842)

Świerki, przysiółek pod Klonową pow. sieradzki. Ob. Świercze ad Lututów.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świerki, wieś w gminie Burzenin. (1889)

Świerki, (Świrki), kol. par. Burzenin pow. sieradzki. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świrkówka, miejsce na Glinie (Kiełczygłowskiej). (1852)

Świerzyny, wieś w gminie Zapolice. (1880), (1911)

Świeżyny (Świerzyny), wieś par. Strońsk pow. łaski. TSir. III. f. 73 v. r. 1403 Andr. de Swizini, HZR Sier. r. 1406 nr. 3 Andr. de Swiszini, CSir. I., II. f. 42 v. r. 1411 de Swirzini (Swarzini (?)) Naramski in Namislow, f. 71 v. r. 1412 Wylk de Swizyni, TSz. I. f. 5 r. 1417 loh. de Swiszini, II. f. 91 r. 1424 dom. Magdalena de Swizyni, źDW II. 194 r. 1511 Swizini ad Sir. distr., str. 244 r. 1552 Szwiezyny, pos. Świeżyńskich i t. d., str. 249 t. r. Szwiesyny, WMS IV. 5 nr. 3061 r. 1564 n. Stan. Swiezenski. Poraje Świżyńscy (Niesiecki), Świeżyna = mięso świeże, człowiek żywy między duchami i t. d. Nazw. Świeżyna, WMS IV. 20993 Svyerzina. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Święcowa, łąka na Skomlinie (Święczowa i Szwoncowy) pow. wieluński (Mapy w archiwum Dyrekcji Głównej Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Warszawie). (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Święcowa, rola na Świątkowicach pow. wieluński. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Święta Barbara, miejsce w Wieluniu.Sta Barbara (1890) 

Święta Góra, wzgórze na Słomkowie Suchym. (1825)

Świętagóra, wzgórze na Słomkowie Suchym par. Wróblew pow. sieradzki.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Święte, dawniej folwark i kolonia przy wsi Chajew w gminie Brąszewice. (1891)

Święte, folwark przy Chajowie par. Kliczków pow. sieradzki. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świętne, łąka na Malanowie (Swiętne) (1804), Swięte pole i łąka (1845), pole (1874), pole na Malanowie (1884)

 

Świętosławizna, część wsi Magnusy (lit.B). (Akta Notariusza Jana Kobyłeckiego z Szadku, 1818 akt nr. 1596,1597,1598,1729,1849)

Świdnica, rz. dp. Grabi między Grabnem, Górkami i Zamościem. SSir. VIII. f. 331 r. 1627 torr. d. Swidnica, f. 332 v. in eo loco ubi torrens Swidnicza in fluvium Grabia ingredit(ur). *Świda = świdwa, świba. Ob. KBP Świba. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świnawa, pole na Poniatowie. (k.1900/o.1877)

Swinawa, pole na Poniatowie. (Rejestr Pomiarowy dóbr Poniatów (części mającej być zwolnioną z pożyczki Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego) w Gubernii Kaliskiej, Powiecie Turekskim (1900), autor: Aleksander Umiński, jeometra przysięgły kl. IIey. AP Sieradz, KH Poniatów 839/1062)

 

Świniarzewo,  miejsce na Branicy. (1913)

 

Świnica, staw na Rogóźnie. (Akta Notariusza Antoniego Pstrokońskiego z Sieradza, 1829 akt nr. 148) 

Świnice Kaliskie, wieś w gminie Goszczanów. (1893)

Świemice, dziś Świnice, wieś par. Chlewo kaliskie. TSir. I. f. 22 v. r. 1391 Iacuss. Swemicski. Por. Schwemmin, PU II. 320 Swemyn, na Pomorzu. Ob. KBW II. 376. (Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

Świniocha Siemonia, dział Siemoni par. Domaniew pow. łęczycki. LBŁ II. 369 ok. r. 1520 Szyemonya swynocha, źDW II. 124 r. 1576 Siemunia Swiniocha. Por. Świniocha a. Świn­ka, folwark pow. radomski. Świniocha = świnia tęga, rosła. Nazw. *Świniocha, jak Jałocha w Poznańskiem.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.)

 

Świńska Baba, przegon (droga do przepędzania bydła) w dobrach Dobra. (1884)

Świńska Krzywda, miejsce na Siemkowicach pow. wieluński.(Ks. Stanisław Kozierowski: Badania nazw topograficznych na obszarze dawnej wschodniej Wielkopolski, Poznań, 1926.) 

 

Świńska Krzywda, pastwisko w łęgu na Górkach Grabińskich. (Akta Notariusza Antoniego Pstrokońskiego z Sieradza, 1826 akt nr. 114 )